อยากเก่งเร็ว ต้องสู้กับข้อจำกัด โดย Zuburbian
เมื่อเดือนก่อน ผมเปิดดูคลิปสอนเล่นโป๊กเกอร์ของท่านกุ้ย GM แอดมินแห่งเพจ Thai Poker Beast
ในคลิปนั้นไม่ได้สอนวิธีการเล่นโดยตรงแต่ให้แง่คิดไว้ว่า ถ้าอยากเก่งโป๊กเกอร์เร็วต้องรู้จักฝึกแบบ “ถ่วงน้ำหนัก และฝึกในที่แคบ”
ซึ่งเป็นแนวคิดที่ผมว่าน่าสนใจมาก และมันสามารถนำไปประยุกต์ได้กับทุกเรื่อง ถ้าเราอยากจะเก่งเรื่องไหน ในเวลาที่เร็วกว่าคนอื่น
ฝึกถ่วงน้ำหนัก คือ เพิ่มความ “Intensive” ในการฝึกเข้าไป ให้มากกว่าปกติ เช่น เล่นกับคนเก่งๆ ลงมือทำ ทบทวนให้หนัก
ฝึกในที่แคบ คือ การฝึกภายใต้ข้อจำกัดต่างๆ ถ้าในโป๊กเกอร์ คือ ฝึกเล่นในวงเล็กเช่น โต๊ะ 6 คน หรือมี Blind เพิ่มขึ้น เพราะ Action จะเยอะและ Range ไพ่จะกว้างกว่า ถ้าเป็นในเกมอื่นๆ เช่น ฟุตบอล ก็เช่น การเล่นลิงชิงบอล หรือแข่งฟุตซอล นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกนักบอลบราซิลถึงทักษะดี เพราะพวกนี้ฝึกเล่นในพื้นที่จำกัดตั้งแต่เด็ก
ซึ่งเราก็สามารถถนำแนวคิดฝึกถ่วงน้ำหนักและฝึกในที่แคบมาใช้กับการพัฒนาตัวเอง และเรื่องอื่นๆได้
อยากเก่งเร็ว พัฒนาได้เร็ว ก็ต้องฝึกให้หนัก ลงมือทำให้มาก เรียนรู้ให้ไว ล้มให้เยอะ ลุกให้เร็ว
จากที่ผมเห็นงานวางแผนการเงินของทีมที่ทำอยู่สามารถเห็นผลลัพธ์ของการฝึกถ่วงน้ำหนักชัดเจนมาก
น้องใหม่บางคนที่ไม่เคยวางแผนการเงินเลย ทำทีแรกอาจจะติดๆขัดๆ ไม่รู้จะคุยยังไง
แต่พอรับลูกค้าอย่างต่อเนื่องทุกเดือน ทำแผนองค์รวมให้ลูกค้ามาเกิน 20 แผนในปีเดียว เขาก็สามารถพัฒนาตัวเองขึ้นมาได้
บุคลิกภาพดีขึ้น ทำแผนได้ละเอียดเฉียบคม กลายเป็นกำลังหลักสำคัญของทีมได้อย่างรวดเร็ว
ในขณะที่กว่าผมจะทำได้แบบนี้ ต้องใช้เวลาถึง 2-3 ปี เพราะหาลูกค้า ทำแผนเองได้น้อยมาก (นั่นคือข้อได้เปรียบของการทำงานเป็นทีมที่มีลูกค้าป้อนให้อย่างต่อเนื่อง)
แต่ผมก็มีข้อได้เปรียบในด้านอื่น ที่ฝึกตัวเองมา ผมเจอคนมาเป็นร้อย ถูกปฏิเสธมาเป็นร้อย ถูกไล่มาเป็นสิบ แก้ไขปัญหาต่างๆด้วยตัวเองมาสารพัด
ทำให้แม้ผมอาจจะไม่ใช่คนที่เก่งที่สุด แต่อาจจะมีทักษะการเอาตัวรอดและการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าสูงกว่า พูดง่ายๆคือ ถึงไม่รุ่งแต่ก็ไม่ตายง่ายๆซึ่งก็เป็นข้อได้เปรียบกันคนละด้าน
บวกกับการฝึกพัฒนาตัวเองภายใต้ข้อจำกัดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ไม่มีเวลา ไม่มีเงิน ไม่มีอุปกรณ์แพงๆ ไม่มีออฟฟิศสวยๆ หรือแม้แต่ไม่มีอะไรเลย เริ่มจากศูนย์
แต่ถ้าใจคนมันจะเอาให้ได้ ต่อให้เริ่มจากศูนย์ ถ้ายังมีสมอง สองมือ และหนึ่งใจ มันก็เริ่มทำได้ ฝึกได้วันยังค่ำ
ยิ่งมีข้อจำกัดมากเท่าไหร่ ถ้าเราผ่านมันมาได้ เราก็จะยิ่งแข็งแกร่งกว่าคนที่มีทุกอย่างพร้อมหลายเท่า
(Whatever Doesn’t Kill You Simply Make You “Stronger”)
เพราะฉะนั้น อย่าให้อะไรมาเป็นอุปสรรค อย่ามัวบ่นว่าไม่มี มัวรอว่าไม่พร้อมในการจำกัดไม่ให้เราพัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้นได้
(สิ่งที่จะจำกัดเราเองจริงๆมีเพียงสิ่งเดียวคือ “ใจ” ของตัวเราเองเท่านั้น)
ดังนั้น ยิ่งถ้าใครยิ่งมุ่งมั่นฝึกฝนตัวเอง ทั้งทำเป็นประจำ อย่างเข้มข้น สม่ำเสมอ และต้องทำภายใต้ข้อจำกัดต่างๆมากมาย แต่ไม่ยอมแพ้ วันแล้ววันเล่า จนชิน คล่องแคล่ว
ถึงจุดนั้น ไม่มีทางเลยที่เราจะไม่เก่ง เพราะเราจะทั้ง “เก่ง” และ “แกร่ง” ขึ้นมาก
จึงเป็นหลักคิด ที่น่าจะลองไปปรับใช้กับการพัฒนาตัวเองในหลายๆเรื่องดูนะครับ
เขียนโดย Zuburbian
